TOBACCO ONE
บ้านหลังน้อยที่ซ่อนตัวในซอยยาสูบ
Text : ณิชา เตชะนิรัติศัย
Photo : ฉัตรชัย เจริญพุฒิ
บ้านหลังนี้อยู่บริเวณซอยยาสูบเดิมทีเมื่อ50-60ปีก่อนทางโรงงานยาสูบมีการจัดสรรพื้นที่ให้กับพนักงาน “ในสมัยนั้นคุณปู่คุณย่าของแฟนก็ได้พื้นที่นี้มาซึ่งมี2หลังแต่ด้วยคนในครอบครัวที่เพิ่มมากขึ้นจึงเกิดไอเดียปรับปรุงบ้านในพื้นที่บ้านหลังด้านหน้าที่เดิมทีไม่ได้ใช้งานให้กลับมาใช้งานได้อีกครั้ง”
จุดเริ่มต้นของบ้านหลังนี้เกิดจากคุณประเสริฐชัยสิทธิฤกษ์กุลและคุณภุมมรีบวรวิวุฒิต้องการทำบ้านเพื่อรองรับแม่ของภรรยาที่บางครั้งบางคราวจะกลับมาอยู่ที่เมืองไทยเนื่องจากบ้านเดิมห้องนอนไม่เพียงพอจึงเกิดไอเดียนำพื้นที่เดิมที่เป็นบ้านไม้อายุกว่า30ปีมาปรับปรุงให้ใช้งานได้มีการแก้ปัญหาในส่วนของโครงสร้างที่เกิดความพุพังขยายและปรับพื้นที่ให้เกิดฟังก์ชั่นการใช้งานที่ตอบสนองตามความต้องการ
ในส่วนของสไตล์คุณประเสริฐซึ่งเป็นทั้งเจ้าของและตัวสถาปนิกเองมีการผสมผสานสไตล์ให้เข้ากับตัวบ้านเดิมเน้นงานโครงสร้างโชว์งานไม้ของเก่าของตัวบ้านแต่ด้วยสีเดิมที่ไม่สวยจึงมีการทากลบสีเดิมเพื่อช่วยให้บ้านดูทันยุคสมัยและถือเป็นวิธีที่ง่ายต่อการปรับปรุงและทำในระยะเวลาที่จำกัด
แต่ยังคงต้องการสไตล์ฟาร์มแบบของฝรั่งมีธรรมชาติเข้ามาผสมกับงานโครงสร้างนอกจากจะให้มูดโทนความเรียบหรูยังให้ความรู้สึกโมเดิร์นและใกล้ชิดธรรมชาตินอกจากนี้อีกโจทย์หนึ่งที่ตั้งใจทำบ้านหลังนี้ขึ้นมาเพื่อตอบโจทย์ให้กับคุณแม่ของแฟน
“เนื่องจากบางครั้งบางคราวท่านจะกลับมาไทยเเละบ้านเดิมมีพื้นที่ไม่พอการทำบ้านหลังนี้ทำให้ได้พื้นที่พักผ่อนให้กับคุณแม่แฟนและในช่วงที่คุณแม่แฟนไม่ได้กลับมาไทยยังเปิดให้เช่าพัก”
ถึงแม้ว่าบ้านอาจจะไม่ได้เดินทางมาง่ายแต่ด้วยยุคสมัยที่เทคโนโลยีและการคมนาคมเป็นสิ่งที่มีความเอื้ออำนวยทำให้การทำบ้านให้สวยและออกมาน่าอยู่เป็นที่ต้องการของผู้ที่มาพักเหตุผลที่นักท่องเที่ยวจองมาพักคือความสวยของตัวบ้านคาแรกเตอร์ของบ้านเข้ามามีส่วนช่วย
“ด้วยเหตุผลที่ตั้งใจเป็นบ้านให้แม่ของแฟนพักผมจึงออกแบบให้รู้สึกเหมือนเป็นบ้านจริงๆเลือกใช้วัสดุที่ดีและมีความคงทนเพื่อใช้งานได้นาน”
ในบริเวณชั้นล่างมีพื้นที่80ตรม. ประกอบไปด้วยห้องนั่งเล่นที่เป็นที่รวมตัวของคนในความครัวบริเวณรับประทานอาหารที่ให้อารมณ์เหมือนคาเฟ่สามารถมานั่งเล่นทานอาหารนั่งทำงานได้ตัวโต๊ะใช้หินแกรนิตที่มีลวดลายคล้ายหินอ่อนซึ่งทางเจ้าของบ้านก็ไปเลือกด้วยตัวเองพื้นที่ที่อยู่ติดกับโซนทานอาหารคือครัวขนาดเล็กที่เหมาะกับยุคสมัยที่เร่งรีบแอบซ่อนข้าวของด้วยบิ้วอินเพื่อเพิ่มความสวยให้กับพื้นที่
นอกจากนี้ตัวพื้นกระเบื้องที่ได้มายังเพิ่มลูกเล่นให้กับพื้นโดยเอากระเบื้องสี่เหลี่ยมมาตัดเป็นเส้นและทำเป็นลายเเพทเทินก้างปลาตกแต่งทั้งในตัวบ้านด้านล่างและตัวสวนด้านนอกบริเวณสวนภายนอกเน้นสีขาวและสีเขียวของต้นไม้ซึ่งขัดกับตัวพื้นด้านในบ้านที่เป็นสีดำ
“ในทุกๆมุมของบ้านจะแอบมีตู้เก็บของซ่อนอยู่ในแต่ละมุมด้วยความต้องการส่วนตัวอยากมีพื้นที่เก็บของมากขึ้นเเละบ้านเดิมไม่สามารถเก็บของได้เพียงพอ”
ส่วนของห้องน้ำเลือกออกแบบให้แบ่งเป็นสัดเป็นส่วนโดยอิงการใช้งานจากตัวเจ้าของบ้านแบ่งให้มีโซนห้องน้ำห้องอาบน้ำบริเวณล้างมือให้แบ่งแยกกันเนื่องจากบ้านนี้มีห้องน้ำเดียวหากใครคนหนึ่งใช้งานส่วนหนึ่งอยู่ส่วนอื่นๆก็สามารถใช้งานได้
ทางขึ้นไปชั้นสองถูกใช้บันไดตรงยาวเข้ามาทดแทนบันไดเดิมเพื่อประหยัดพื้นที่มากที่สุดในบริเวณชั้นสองจะถูกแบ่งเป็นห้องนอน2ห้อง
“สิ่งหนึ่งที่คิดว่าไม่จำเป็นต้องมีตู้เสื้อผ้าแบบจริงจังเพราะตอบโจทย์ทั้งแม่แฟนและนักท่องเที่ยวที่มาพักดังนั้นตู้เสื้อผ้าจึงเป็นแบบเปิดคล้ายการดีสเพลโชว์ของ และเฟอร์นิเจอร์ส่วนใหญ่เป็นบิ้วอินสั่งทำใหม่เพื่อตอบโจทย์พื้นที่ที่มีขนาดเล็กให้ได้ใช้งานอย่างคุ้มค่า”
บางครั้งบางคราบ้านนอกจากจะเป็นที่พักอาศัยยังก่อเกิดรายได้เสริมที่เกิดจากการทำงานที่รักและเป็นการเพิ่มเติมความสุขให้กับผู้คนที่มาพักในบ้านหลังนี้
