TELEPORT

มิติของ”หลุมดำ”

Text: เต็มภัทร์ เกตุสมบูรณ์
Photo: ฉัตรชัย เจริญพุต

มหานครที่คนทั่วโลกต่างเดินทางหลั่งไหลมาเพื่อค้นหาตัวเองอย่าง นิวยอร์ก ความคิดที่ถ่ายทอดความรู้สึกผ่านปลายพู่กัน ของศิลปินหนุ่ม GONGKAN(ก้องก้าน) หรือ คุณก้อง – กันตนภณ เมธีกุลผู้สร้าง“หลุมดำ” ตัวแทนของประตูไปห้วงแห่งอีกมิติหนึ่ง ลงในงานวาดภาพสีอะคริลิค และงานประติมากรรม สร้างสรรค์ด้วยลายเส้นและคาแรคเตอร์อันเป็นเอกลักษณ์ มีหลากหลายขนาดมากกว่า 30 ชิ้น ในนิทรรศการ TELEPORT จัดแสดงที่ Warehouse 30 ย่านเจริญกรุง นิทรรศการศิลปะแสดงผลงานเดี่ยวครั้งที่2 ของก้องกานในประเทศไทย

ก้องกานเล่าให้เราฟังว่า Teleport ความหมายของเขาคือ “การวาร์ป” แต่งานนี้ไม่ได้แสดงถึงการวาร์ปผ่านประตูมิติที่เรียกว่า“หลุมดำ” จากสถานที่หนึ่งไปอีกสถานที่หนึ่งเท่านั้น พัฒนาการด้านฝีมือการดึงพลังจากตะกอนทางความคิดและประสบการณ์ที่พบเจอในชีวิตประจำวัน มาถ่ายทอดให้เห็นถึงความซับซ้อนรูปแบบใหม่ เปลี่ยนการเดินทางความคิดที่เกือบจะเป็นรูปธรรมสะท้อนถึงจินตนาการเชิงนามธรรมมากขึ้น เกิดเป็นภาพในมิติเสมือนที่ช่วงรอยต่อระหว่าง “การมีอยู่ และ การไม่มีอยู่” ของกายและจิต ถูกนำมาถ่ายทอดพร้อมกับความรู้สึกเย้ยหยันกระแสทุนนิยมที่ถาโถมชีวิตของมนุษย์ในปัจจุบันในทุกมิติเวลา

“หลุมดำ” ของเขา จึงกลายสภาพเป็นรูปทรงวงรีในภาพต่างๆ ทั้งภาพท้องฟ้า ที่ปลดปล่อยจินตนาการความอิสระของมนุษย์ให้พร้อมออกทะยานดุจนกพิราบขาว การวาร์ปที่เชื่อมต่อความเป็นมนุษย์ที่อยู่ในสภาวะถึงเครียดของสังคมเมืองสู่การรับความชุ่มชื้นจากธรรมชาติ ความสดใสและเบิกบานดุจกิ่งไม้เล็กๆ ที่เลื้อยแผ่แนวเส้นใยสีเขียวกอดเหนี่ยวซึ่งกันและกัน พร้อมกับดอกไม้เล็กๆ ที่ค่อยๆ ผลิดอกออกใบอย่างงดงาม จนถึงความเชื่อมต่อระหว่างกลางวันและกลางคืนที่มีตัวแสดงคือใบหน้าของชายและหญิง สื่อถึงการเชื่อมโยงความรักกับความสมดุลของจักรวาล

คำบรรยายภาพแต่ละชิ้นเล่าเรื่องราวดุจบทประพัทธ์ ถ้อยคำที่เรียงร่วมกับรูปภาพได้อย่างหมดจด อย่างรูปที่ชื่อ I’m not perfect ได้บอกเล่าถึง ศิลปินเคยตกอยู่ในสภาวะบีบคั้นทางสังคม เขาต้องการที่จะสมบูรณ์แบบดั่งที่สังคมสร้างตัวเขาในอุดมคติขึ้นมา แต่เขากลับรู้สึกยิ่งขาดความเป็นตัวเองและแข็งกระด้าง ศิลปินให้ตัวแทนของความสมบูรณ์แบบด้วยดอกไม้ที่วาดด้วยมือขวา มือข้างที่ถนัดบรรจงวาด จนได้ดอกไม้ที่เพียบพร้อมลายเส้นคมชัด และเขาได้สร้างหลุมดำเปรียบเสมือนประตูแห่งการชำระล้าง เขาได้จุ่มดอกไม้แห่งความเพียบพร้อมลงไปเปลี่ยนให้เป็นดอกไม้ที่มีลายเส้นอิสระพลิ้วไหว ในความเละเทะนั้นก็ดูสวยงามแบบไม่เรียบร้อย เพราะเขาใช้มือด้านซ้าย ที่เขาไม่ถนัด ไม่สามารถควบคุมได้หมดทุกส่วน ในการวาดดอกไม้ในส่วนล่าง

รูปปกนิทรรศการที่ชื่อว่า The Time Travellerที่พูดถึง มนุษย์คือผู้สร้าง ทุกสิ่งคือสิ่งที่เราสร้างขึ้นสุดท้ายสิ่งที่เราสร้างขึ้นสุดท้ายสิ่งเหล่านั้นวนกลับมา กลายเป็นสิ่งผูกมัดตัวเราแม้แต่ร่างกายนั้น วันหนึ่งเราก็ครอบครองไม่ได้เราลองปลดปล่อยร่างกายและความรู้สึกให้เป็นไปดั่งใจคิด แล้วเราจะเห็นโลกที่แท้จริงโลกที่เราไม่ยึดติดกับสิ่งเบื้องหน้าเพราะสุดท้ายแล้วสิ่งนั้นก็จะหายไปเหมือนร่างกายของเรา