DO YOU BELIEVE IN DESTINY?

“หากันจนเจอ”

Text : เนปาล-พิษณุ
Photo : ฉัตรชัย เจริญพุฒ

คุณเชื่อเรื่องพรหมลิขิตไหม? แต่ผมว่าผมเชื่อ เพราะหลังจากการได้นัดคุยกับ พี่จิ๋ม–อรพิณ วิไลจิตร พี่สาวตัวเล็กท่าทางใจดี เจ้าของโฮสเทล “บ้านตลาดพลู” ในซอยเทอดไท 27 ณ ตลาดพลู ย่านเก่าแก่ของฝั่งธนบุรีในวันนี้ ก็ได้พบกับความบังเอิญครั้งแล้วครั้งเล่าจนอดที่จะแปลกใจไม่ได้

“พี่ไม่ใช่คนฝั่งธนฯ ด้วยซ้ำ และไม่เคยมาตลาดพลู แต่ด้วยโชคชะตาที่ทำให้ต้องมาทำธุระแถวจรัญฯ แล้วตอนนั้นรีวิวอาหารที่ตลาดพลูกำลังดังมาก พี่กับแฟนก็เลยอยากมาเดินเล่นหาของอร่อยๆ ทาน เพียงครั้งแรกเราก็รู้สึกหลงรักย่านนี้ ที่คงเสน่ห์บรรยากาศของวันวานไว้”

“ครั้งแรกที่หันมาเห็นบ้านหลังนี้ ถ้าจะให้เปรียบเทียบความรู้สึกก็คงเหมือนเจอผู้ชายหล่อๆ ที่ทำให้หัวใจเราเต้นแรง สอบถามข้อมูลจากคนแถวนั้น ก็ทราบว่าที่นี่คือห้องแถวอายุนับร้อยปีตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 เราเดินไปทำความรู้จักกับบ้านน่ำเฮงที่อยู่ติดกัน ก็ทราบว่าบ้านหลังนี้ถูกเปลี่ยนมือมาเป็นของคุณหมอชิน เสริบุตร ผู้เป็นหมอทหารในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 หลังจากปิดคลินิกไป ก็ไม่สามารถติดต่อได้อีกเลย พี่กับแฟนเลยปรึกษากัน ตัดสินใจว่าในเมื่อเรารู้สึกถูกชะตาขนาดนี้ก็จะพยายามติดต่อเพื่อขอซื้อไว้ให้ได้ จากนั้นนับไปอีก 5 เดือนพี่นั่งรถจากคลองเตย มาตลาดพลูเกือบทุกวัน แล้ววันหนึ่งก็ติดต่อหลานของคุณหมอชินที่ชื่อเก็ทสำเร็จ!”

“เราเลยนัดกันเพื่อมาเปิดประตูพาชมบ้าน ซึ่งสภาพภายในตอนนั้นทรุดโทรมมาก แต่แปลกที่ว่ายิ่งทรุดโทรมเท่าไร กลับทำให้พี่รู้สึกว่าอยากจะเข้ามาปรับปรุง ดูแล พี่รู้สึกว่าที่นี่เป็นของเราตั้งแต่ต้น จึงนัดแนะกันเรื่องวันที่จะพาสถาปนิกเข้ามาดูอีกครั้ง ร่ำลากันเสร็จคุณเก็ทหันหลังจะกลับ เขานิ่งไปครู่หนึ่งก่อนหันหลังกลับมาสบตาพี่กับแฟน พร้อมเอ่ยถามว่า เราเคยเจอกันใช่ไหมครับพี่?”

พี่จิ๋มเฉลยให้ฟังว่า จำคุณเก็ทไม่ได้ แต่ตัวคุณเก็ทเองที่จำได้ว่าพี่จิ๋มกับแฟนคือพี่พาโชค ได้เคยดูแลเทคแคร์เขาในงานปาร์ตี้หนึ่ง ด้วยความที่ทั้งสองเป็นเจ้าของร้านเหล้ามาก่อน จึงชอบเทคแคร์เป็นเรื่องธรรมดา

ในที่สุดพี่จิ๋มจึงตัดสินใจซื้อตึกและเริ่มต้นรีโนเวทจนเปิดมาได้ตอนนี้ก็ประมาณหนึ่งปี ระหว่างที่สัมภาษณ์ต่อก็มีเรื่องอื่นๆ นอกเรื่องให้ได้คุยสัพเพเหระ บทสนทนาก็พาให้เดินทางไปพบความบังเอิญหลายๆ เรื่อง เรียกว่าเป็นการสัมภาษณ์ที่ออกรสชาติมาก แต่ทว่า เรื่องราวเซอร์ไพรส์ของพี่จิ๋มเองหลังจากตัดสินใจซื้อตึกก็ยังไม่หมด

“ในช่วงที่รีโนเวท เราก็สังเกตเห็นว่าพื้นกระเบื้องของเราจะไม่เหมือนบ้านหลังอื่นในละแวกนี้ คือจะเป็นกระเบื้องดินเผาเขียนลาย บันไดก็เป็นหินขัด เลยให้ลูกสาวไปค้นคว้าว่ามีหนังสืออะไรเขียนถึงบ้านเราไหม ซึ่งก็พบกับความเซอร์ไพรส์มาก
คือเมื่อเปิดไปอ่านสองหน้าแรกก็พูดถึงบ้านเราเลย กล่าวถึงว่ามีบ้านอยู่หลังหนึ่งซึ่งมีความสูงที่สุดในตลาดพลูในสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 ทหารมาขอวางเครื่องกระจายเสียงที่ดังไปถึงคลองสาน และที่พี่ตกใจที่สุดก็คือเจ้าของบ้านเป็นคหบดี
ชื่อคุณชื่น มัฆวิบูลย์”

“การพยายามติดต่อซื้อบ้านหลังนี้มากว่า 5 เดือนของพี่ เป็นอะไรที่ยิ่งสะท้อนให้เห็นว่าทุกอย่างมีเหตุผลของมัน แล้วสิ่งที่ได้มาไม่ใช่แค่บ้าน แต่มันคือเรื่องราวของวิถีชุมชนที่มีคุณค่า เพื่อนบ้านที่นี่มีทั้งร้านของชำที่เคยเป็นเหมือนห้างสรรพสินค้าย่อมๆ เพราะมีสินค้าจากเมืองจีนมาขาย บางบ้านก็เป็นอาแปะขายน้ำแข็งไสที่เป็นคนจีนมาจากโพ้นทะเล ด้วยความที่สำนึกรักในแผ่นดินไทยมากช่วงสงคราม อาแปะถึงกับแสดงความรักชาติด้วยการราดน้ำแดงให้เป็นรูปธงชาติไทย ส่วนอีกหลังหนึ่งก็เป็นเคยบ้านขายทองที่จะเปิดให้คนมานั่งบนตั่งเพื่อเลือกทองซึ่งวางอยู่ในถาด พร้อมจิบน้ำชาพูดคุยกันไปด้วย”

หลังจากฟังเรื่องเล่าจนเคลิ้ม พี่จิ๋มก็พาออกเดินชมห้องพักให้เราได้เก็บรายละเอียดทั้งหมด ภายในอาคารทุกอย่างยังเป็นของดั้งเดิมหมดตั้งแต่กระเบื้อง บันได ในส่วนของห้องต่างๆ แบ่งเป็นห้อง Family พักได้ 4 คนจำนวน 1 ห้อง และก็มีห้องรวมอีก 2 ห้อง พี่จิ๋มแนะนำว่าถ้าใครมาพักที่นี่ประมาณ วันเสาร์-อาทิตย์ก็จะมีกิจกรรมนั่งเรือไปคลองบางหลวงฟรีอีกด้วย

ผมถามพี่จิ๋มถึงจุดเด่นความเป็นตัวตนของบ้านตลาดพลู เธอตอบด้วยรอยยิ้มว่าถ้าจะให้บอกจุดเด่นคือบ้านตลาดพลูมีเรื่องราวของตัวเองที่น่าประทับใจ ในซอยเทิดไทย 27 ซึ่งไม่ถึงสองนาทีก็ถึงสถานีรถไฟตลาดพลู ที่นี่ยังมีบ้านบางหลังถูกซ่อนจากสายตาผู้คน มีเรื่องราวน่ารัก อาหารการกินอร่อยให้เลือกทาน วิถีชีวิตเดิมๆ ซึ่งเจ้าของบ้านได้ฝากเชื้อเชิญทุกคนที่อ่านมาถึงบรรทัดนี้ว่า

“อยากให้ทุกคนแวะมาเยี่ยมค่ะ ถึงไม่ได้มาพัก แค่แวะมาพักทานน้ำก็ยังดี พี่มีเรื่องเล่าสนุกๆ เยอะแยะเลยค่ะ ใครมาถึงตอนค่ำๆ พี่ก็มีมุมหน้าบ้านให้ได้จิบคราฟท์เบียร์เย็นๆ ที่นี่คือตัวตนของพี่ที่สุดแล้ว จากคนทำร้านเหล้าอย่าง Indy trees bar จนมาเป็นความรัก เป็นสถานที่พัก ก็ยังมีมุมให้ชิลล์เอ้าท์ อย่างที่นี่ บ้านตลาดพลู ซึ่งพี่ได้ใส่ตัวตนและความอบอุ่นไปในบ้านหลังนี้ ใครที่คิดถึงกันก็แวะเวียนมาหากันได้ตลอด หวังว่าลมแห่งโชคชะตาจะพัดพาให้เรามาพบกันอีกนะคะ”