ASSEMBLY OF WOOD AND HINGE
ประติมากรรมประกอบไม้กับบานพับ โดย ส้ม-ปุญญิศา ศิลปรัศมี
Text: เต็มภัทร์ เกตุสมบูรณ์
Photo: ฉัตรชัย เจริญพุฒ
ผลงานที่เกิดขึ้นจากเทคนิคประกอบไม้กับบานพับ สร้างสรรค์เป็นงานประติมากรรมของศิลปินหญิง ส้ม-ปุญญิศา ศิลปรัศมี ที่จบมาจากคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ภาควิชาวิจิตรศิลป์ เอกประติมากรรม สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง โดยศิลปินมีความสนใจในรูปแบบงานประติมากรรมแบบเสมือนจริงของรูปทรงวัตถุ ที่นำเสนอเรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ และความทรงจำของเธอ
ศิลปินได้เล่าถึงจุดเริ่มต้นในการทำงานศิลปะ โดยเฉพาะงานประติมากรรมงานไม้ ที่ศิลปินได้มองวัสดุอย่างไม้เปรียบเหมือนกับกระดาษ เช่น การตัด การประกอบ ถ้าสังเกตงานของเธอก็เหมือนงานต่อ งานประกอบจากชิ้นส่วนเล็กๆ และงานประกอบที่เกิดจากการพับขึ้นมา ซึ่งศิลปินมองเทคนิคเหล่านี้ การควบคุมกระบวนการและการจัดการเสมือนการสร้างแพทเทิร์นจากกระดาษ ขึ้นผลงานจากความรู้สึก จิตนาการ ความทรงจำ และการปะติปะต่อจากชิ้นส่วนเล็กๆเหล่านั้นประกอบกัน รังสรรค์กลายเป็นชิ้นงาน
แรงบันดาลใจในการสร้างสรรค์แต่ละชิ้นงาน ซึ่งที่กล่าวข้างต้นว่า ศิลปินได้นำเสนอเรื่องราวเกี่ยวความสัมพันธ์ ความทรงจำ ตลอดจนแฝงเรื่องของศิลปวัฒนธรรมเข้าไว้ด้วยกัน โดยศิลปินได้แสดงออกผ่านวัตถุแห่งความทรงจำ ส่งผลมาเป็นผลงานประติมากรรมของเธอ อย่างผลงาน ‘วัตถุกับความทรงจำ’ ซึ่งเป็นผลงานที่ได้รับรางวัลยอดเยี่ยม สาขาศิลปะ 3 มิติของเวที Young Thai Artist Award 2014 ที่ได้กล่าวว่า “ผลงานชิ้นนี้ต้องการจะสื่อถึงสายใยระหว่างศิลปินกับคุณพ่อ คือกรงนกที่คุณพ่อเคยเลี้ยง ซึ่งการสูญเสียคุณพ่อจึงได้ตัดสินใจทำผลงานชิ้นนี้เป็นกรงนกขนาดใหญ่เพราะระลึกถึงคุณพ่อ เป็นผลงานที่สะท้อนเรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ ความสูญเสีย และความโหยหา หลอมรวมจากความคิดมาเป็นผลงานชิ้นนี้ดังกล่าว หรือผลงาน Little Thing Mean A Lot เทคนิคประกอบไม้และบานพับ ขนาด 25 เมตร ซึ่งผลงานนี้มีที่มาจากป๋องแป๋งมังกรจีน โดยใช้ลักษณะของการพับ ยืดและหดได้จากกระดาษพับที่ตัวมังกร ซึ่งสอดคล้องกับเทคนิคเฉพาะตัวของศิลปิน และมีความเชื่อมโยงกับความทรงจำในวัยเด็ก จึงได้หยิบยกขึ้นมา และขยายสเกลให้ปะทะกับความรู้สึกของผู้ชมผลงาน ซึ่งเป็นสิ่งเล็กๆที่มีความมากมายสำหรับตัวศิลปิน ดังชื่อผลงาน “Little Things Mean A Lot” และผลงานชิ้นนี้ยังได้ถูกนำไปขยายสเกลเป็นผลงาน Installation ขนาด 75 เมตร ภายในงานเฟสติวัลอย่าง Wonderfruit ภายใต้ผลงานชื่อ “From Little Things Grow” อีกด้วย 
หากแต่ภาพแห่งความทรงจำจากจินตนาการถูกถ่ายทอดผ่านวัตถุประกอบกัน ที่สะท้อนความสมบูรณ์และไม่สมบูรณ์อยู่ในนั้น ผลงานมันอาจไม่ได้เสมือนจริงทั้งหมด เพราะมันเกิดขึ้นจากภาพความทรงจำ ซึ่งความทรงจำมันไม่ได้มีอะไรที่ชัดเจนอยู่แล้ว คือ ความรู้สึกแบบนี้ สิ่งที่เคยเห็นแบบนี้ มันถูกถ่ายทอดออกมาเลย ซึ่งมันคือสิ่งที่อาศัยความจำกะเกณฑ์ ปะติปะต่อเรื่องราวเหล่านั้นมาเป็นผลงาน
