ศิลปะแห่งการดำรงชีวิต
Text: นวภัทร ดัสดุลย์
Photo: เปี่ยมพล จันทร์เปี่ยม
เมื่อราวๆ 18 เดือนก่อน Daybeds เคยมาที่นี่แล้วครั้งหนึ่ง บรรยากาศเดิมๆ ของคอนโดมิเนียมซึ่งตั้งอยู่ในย่านราชดำเนินแห่งนี้ยังคงคุ้นตา แม้แต่น้ำเสียงนุ่มลึกของศิลปินและนักวาดภาพระดับแนวหน้าที่เรานัดเขามาพบในวันนี้ก็ยังคงก้องอยู่ “การตกแต่งบ้านเป็นศิลปะ เหมือนแคนวาสที่เติมสีสันเข้าไปกี่สีก็ได้ตามใจเรา” ถ้อยคำของครูปาน-สมนึก คลังนอก กระตุ้นเตือนความทรงจำเราได้ดี ทว่าครั้งนี้เราตื่นเต้นยิ่งกว่าเก่า เพราะห้องที่เรามาเยือนคือห้องใหม่ที่ใหญ่ขึ้นกว่าเดิมนั่นเอง
ชายผมสั้นในชุดลำลองเดินมาไกลๆ พร้อมหอบดอกไม้ช่อใหญ่กลับมาจากปากคลองตลาด “ครูปานเตรียมดอกไม้ไปจัดงานตอนบ่ายใช่ไหมครับ” คำถามซื่อๆ ยิงตรงไปถึงศิลปินที่นัดเรามาถึงในช่วงเช้าเพื่อไม่ให้ชนกับภารกิจที่เขาต้องออกไปจัดการในตอนบ่าย ก่อนจะได้รับคำตอบที่ฟังแล้วอดปลื้มใจไม่ได้กลับมาว่า “เตรียมมาปักแจกันถ่ายรูปนี่ล่ะครับ”
ห้องใหม่ของครูปานยังคงเน้นผนังสีขาวเป็นฉากอันเรียบง่าย ภาพวาดจากสีอะคริกลิกลงบนผ้าแคนวาสรูปการ์ตูนหญิงสาวในหลากหลายอิริยาบท อัดกรอบไม้สไตล์บาโร้กประดับผนัง ให้ความรู้สึกเสมือนยืนอยู่ในแกลเลอรีขนาดย่อม ห้องนี้ได้รับการรีโนเวทใหม่โดยการทุบผนังเดิมบางส่วนทิ้ง และรื้อฝ้าเพดานเพื่อโชว์งานระบบท่อที่ทาสีขาวเพื่อปิดร่องรอยเก่าให้กลมกลืนไปกับผนังในอารมณ์โรงงาน ครูปานยังปูพื้นลามิเนตลายไม้ซึ่งช่วยเพิ่มความอบอุ่นให้กับห้องได้ดี มีการจัดวางเฟอร์นิเจอร์ลอยตัว อาทิ โต๊ะรับประทานอาหาร เก้าอี้ ชุดโซฟารับแขก แบ่งโซนห้องนั่งเล่น มุมครัว ห้องน้ำ ห้องนอน และห้องรับรองอย่างเป็นสัดส่วน ถัดเข้ามาบริเวณริมหน้าต่างบานกระจกด้านในมีโต๊ะไม้ทำมือที่คุณแม่ของครูปานสั่งทำมาให้จากบ้านเกิดใน จ.บุรีรัมย์ ใช้สำหรับนั่งพักจิบชาชมวิวภายนอกที่มีต้นโพธิ์ต้นใหญ่เป็นฉากธรรมชาติกลางเมือง
“ครูปานชอบลงมาข้างล่างทุกวัน เพราะลงมาแล้วมีความสุข ได้ดื่มชาเยอะขึ้น คุยกันไปกินขนมไป ลงมานั่งวาดรูปที่นี่แล้วได้เห็นวิวต้นโพธิ์ ซึ่งเป็นเหตุผลหนึ่งที่ครูปานชอบห้องนี้” เราจิบชาอุ่นๆ กรุ่นกลิ่นหอมของมาริยาจ แฟร์ มาร์โคโปโล ที่ช่างเข้ากับบรรยากาศเย็นๆ ณ ขณะนั้นยิ่งนัก พร้อมฟังศิลปินร่วมสมัยที่กำลังจัดแต่งแจกันดอกไม้ไปพลาง เล่าเรื่องราวต่างๆ ของห้องนี้ไปพลางด้วยอารมณ์สุนทรีในช่วงสายของเช้าวันนั้น