MUSEUM OF THE SWAMP OF EELS

พิพิธภัณฑ์หนองปลาไหล

Text : เต็มภัทร์ เกตุสมบูรณ์
Photo : ฉัตรชัย เจริญพุฒ

“หนองปลาไหลเป็นพื้นที่ห่างไกลความเจริญแห่งหนึ่งซึ่งตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของประเทศ ปัจจัยทางด้านตำแหน่งที่ตั้งของประเทศซึ่งอยู่ใกล้กับเส้นศูนย์สูตรและตำแหน่งที่ตั้งของหนองปลาไหลซึ่งอยู่ใกล้กับพื้นที่ชายฝั่งทะเลส่งผลให้สภาพภูมิอากาศโดยรอบมีลักษณะเป็นแบบเขตร้อนตลอดปี

อากาศที่ร้อนชื้นและดินร่วนปนทรายทำให้เกิดเป็นปัจจัยที่เหมาะสมต่อการเพาะปลูกต้นมันสำปะหลัง มันสำปะหลังจึงได้กลายมาเป็นพืชเศรษฐกิจหลักในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา โดยอาณาบริเวณของหนองปลาไหลนั้นได้ถูกครอบคลุมด้วยพื้นที่เพาะปลูกต้นมันสำปะหลังเป็นส่วนใหญ่

ในช่วงต้นฤดูฝนจะมีลมมรสุมพัดผ่านบริเวณหนองปลาไหล โดยมีทิศจากทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปยังทางตะวันออกเฉียงเหนือ ทั้งนี้แล้ว บรรยากาศโดยรวมของหนองปลาไหลนั้นค่อนข้างสบายและปลอดโปร่งเป็นส่วนใหญ่ อย่างไรก็ตาม บรรดาชาวบ้านที่อาศัยอยู่ในพื้นที่นั้นเคยชินกับการเผาสิ่งของ ไม่ว่าจะเป็นขยะหรือไม่ใช่ขยะ ด้วยเหตุนี้ในพื้นที่ของหนองปลาไหลจึงมักเกิดควันหนาแน่นปกคลุมอยู่บ่อยครั้ง และผู้คนมักจะต้องอาศัยอยู่ในความมืดมิดขมุกขมัวอย่างสม่ำเสมอ…”

เริ่มต้นเข้าสู่บันทึกความทรงจำเล่มใหญ่ ในรูปแบบของนิทรรศการ MUSEUM OF THE SWAMP OF
EELS(พิพิธภัณฑ์หนองปลาไหล) ออสซี่-อรช โชลิตกุล ศิลปินหญิงที่เป็นผู้สร้างพิพิธภัณฑ์แห่งความทรงจำ ณ ขณะที่เธอดำรงอยู่ที่ตำบลหนองปลาไหล จังหวัดชลบุรี แสดงผ่านงานจิตรกรรมภาพวาด ผลงานศิลปะรูปแบบเซอร์เรียล บอกเล่าเรื่องราวเหตุการณ์ ความรู้สึกนึกคิดจากจิตใจ แสดงออกพร้อมกับกลอน ที่ศิลปินเป็นผู้สร้าง เสมือนดั่งพาเราไปสู่ห้วงแห่งความทรงจำกับพื้นที่แห่งนั้นด้วย

นิทรรศการพิพิธภัณฑ์หนองปลาไหล จัดแสดงอยู่ที่ Nova Contemporary Gallery ผลงานในนิทรรศการนี้มีชิ้นงานจิตรกรรมภาพวาดทั้งหมด11 ชิ้น กับประติมากรรมงานไม้ 2 ชิ้น ซึ่งนอกจากผลงานจิตรกรรมภาพวาด ศิลปินได้สรรสร้างกรอบไม้ที่มีความสอดคล้องกับเรื่องราวในภาพวาดบนแผ่นกระดาษ ที่เธอวาดและระบายด้วยสีไม้ อีกทั้งเรื่องราวเหตุการณ์ กับห้วงความรู้สึกของเธอ เป็นเรื่องราวของความรัก ความทรงจำ ความเปลี่ยวเหงา แม้กระทั่งความเจ็บปวด

หนึ่งในชิ้นงานของนิทรรศการ ภาพวาดโทนสีดำ สีเทา และสีขาว ที่ในภาพคล้ายกับจักรวาล มีความว่างเปล่าและความมืดครึมของอวกาศ บ่งบอกถึงผลกระทบต่อจิตใจของศิลปินในขณะนั้น สอดคล้องกับบทความความจริง ของนักวิทยาศาสตร์ผู้หนึ่งในสมัยศตวรรษที่ 17เป็นเรื่องราวการสันนิฐานกับนกตัวหนึ่ง ที่บินอยู่บนท้องอันโล่งกว้าง เกิดการตั้งข้อสันนิฐานเกี่ยวกับจุดมุ่งหมายของการบินในพื้นที่กว้างไกลนั้น นกตัวนี้ต้องบินไปยังดวงจันทร์ แต่ทุกอย่างที่สันนิฐานพังทลายลง กับแท้ที่จริงแล้วนกตัวนี้บินไปอยู่ที่ไหนไม่อาจล่วงรู้ได้ บทความนี้สร้างแรงบันดาลใจให้กับศิลปินเป็นอย่างมาก รวมถึงเป็นชิ้นงานที่อยู่ระยะเวลาช่วงสุดท้ายของการใช้ชีวิตอยู่ตำบลหนองปลาไหล และยังเป็นชิ้นงานที่ศิลปินชื่นชอบและประทับใจมากชิ้นหนึ่ง